The language stays a significant and vivid Element of India’s cultural fabric, cherished by individuals that talk it and fascinating to individuals who examine it.
It really is composed from remaining to ideal. Devanagari employed to write down Marathi is slightly different from that of Hindi or other languages. It uses further vowels and consonants that aren't located in other languages that also use Devanagari.
डेटा सेंटर सर्व्हर किंवा सर्व्हर त्यांच्या ऑपरेशनल आणि देखभाल जीवनचक्राच्या समाप्तीच्या जवळ आहेत. आयटी कर्मचारी बदली सर्व्हर निवडतील आणि खरेदी करतील, नवीन सर्व्हर कॉन्फिगर आणि उपयोजित करतील, विद्यमान सर्व्हरवर बॅकअप ऍप्लिकेशन्स आणि डेटा, तो डेटा आणि ऍप्लिकेशन नवीन सर्व्हरवर हस्तांतरित करतील, नवीन सर्व्हर कार्यरत असल्याचे सत्यापित करतील, आणि नंतर पुनर्प्रयोजन किंवा डिकमिशन आणि विल्हेवाट लावतील जुने सर्व्हर.
भारतीय अंदमान आणि निकोबार बेटे थायलंड आणि इंडोनेशिया दरम्यान सागरी सीमा म्हणून काम करतात.
मराठमोळी लेखणी: मराठी भाषेचे संवर्धन करणारा ब्लॉग. बिनसरकारी संस्था आहे.
नारायणपेठी बोली - महाराष्ट्रातील स्वकुळ साळी समाजाची बोली.
ते सामान्यतः वैदिक संगणकापेक्षा अधिक महाग असतात परंतु ते अधिक शक्तिशाली आणि अधिक वैशिष्ट्य असलेले संगणक मानले जातात.
, अनेकदा ड्रायव्हिंग बदल आणि सुरक्षा स्थितीत सुधारणा जे भविष्यात अशाच घटना घडण्यापासून रोखू शकतात.
डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर, धोंडो केशव कर्वे, पां.वा. काणे, भीमसेन जोशी, जे.आर.
अक्षी हे गाव महाराष्ट्रातील रायगड जिल्ह्यातील अलिबागपासून दक्षिण दिशेस ५ कि.मी. अंतरावर अलिबाग- मुरुड जंजिरा रस्त्यावर आहे. या शिलालेखाचा उल्लेख इ.स. १८८३च्या कुलाबा गॅझेटियरमध्ये आहे. त्या शिलालेखावरील वरील मजकूर खालीलप्रमाणे -
देवनागरी (प्रचलित), मोडी लिपी here (एके काळची)
सल्तनत काळात मराठीचा वापर मोठ्या प्रमाणात होत असे. राज्यकर्ते मुस्लिम असले तरी स्थानिक सरंजामदार, जमीनदार,महसूल गोळा करणारे अधिकारी आणि बहुसंख्य लोकसंख्या हिंदू होती. प्रशासन आणि महसूल संकलन सुलभ करण्यासाठी, सुलतानांनी अधिकृत कागदपत्रांमध्ये मराठीच्या वापरास प्रोत्साहन दिले.
काळातील मराठी शब्दांच़े तसेच़ काही वाक्यांच़े उल्लेख ताम्रपटात तसेच़ शिलालेखात आढळतात.
नृसिंह सरस्वती, भानुदास, जनार्दन स्वामी, एकनाथ, दासोपंत, रंगनाथ, विष्णूदास नामा, चोंभा यांनीही मराठी वाङ्मयात भक्तिपर काव्याची भर घातली.